Theezakje

“Kun je de afspraak voor mij opschrijven?” vraagt mevrouw Omari. Ik zoek een post-it, een leeg vel papier of een notitieboek. Iets van papier. Opeens valt mijn blik op twee verdwaalde theezakjes. “Vind je groene thee met citroen lekkerder of rooibos?” Mevrouw Omari kijkt mij met een nieuwsgierige, verraste en tegelijk geamuseerde blik aan. “Groene thee vind ik lekker, hoezo?” Terechte vraag natuurlijk. We zijn tenslotte de therapiesessie aan het afronden en niet onze theerituelen aan het bespreken.

Ik schrijf de datum van de afspraak op het theezakje en geef het aan mevrouw Omari. Ze kijkt me aan en begint te lachen. Ze zegt dat ze het theezakje gaat bewaren omdat ze het zo leuk vindt.

Vergissing

Een week later had ik een afspraak bij een cliënt thuis. Daarna aangekomen op de vestiging van FamilySupporters ging ik langs het secretariaat om even gedag te zeggen. Gelijk werd ik aangesproken door Bianca (officemanager). Zij vertelde dat er een cliënt van mij was gekomen en zei dat ze een afspraak had. Hè? Wie zou dit kunnen zijn? “Heeft ze zich misschien vergist?” vroeg ik aan Bianca. “Nou, ik denk het niet, ze zei dat jij de afspraak zelf had opgeschreven op een theezakje?” Bianca keek me half verontwaardigd, half lachend aan. Oh ja! Nu wist ik wie het was. “Maar je hebt dus echt de afspraak op een theezakje geschreven?” vroeg Iris Schippers (de andere officemanager) die ondertussen in een deuk lag. “Ja, ik kon geen papier vinden en zag toen een theezakje” zei ik lachend. Ik vraag Bianca of de datum van vandaag op het theezakje stond. “Dat weet ik niet, die had ze thuis laten liggen”, zei Bianca.

Deze keer

Na wat onderzoek bleek dat ik de datum verkeerd in mijn agenda had ingevoerd. Ik checkte bij Iris en Bianca hoe mijn cliënt reageerde. Ze vertelde dat ze heel vriendelijk was en zei dat het kan gebeuren. Ik belde mevrouw Omari gelijk terug. Ik bood mijn excuses aan voor de vergissing. “Vergeef je het me?” vroeg ik haar. “Ja, ik vergeef het je zeker. Deze keer.”

Ik kon het niet laten om hier op in te gaan. “Mevrouw Omari, wat zegt dit over jou? Hoe je op mij reageert.” Een stilte volgde… Ze dacht diep na. “Dat ik aardig ben misschien? Maar dat is normaal.”

“Inderdaad, je zegt dat je het me vergeeft en dat het kan gebeuren, dus je toont begrip en vriendelijkheid. Maar je doet ook iets anders waar we het in de vorige sessie over hadden. Je stelt ook een grens door te zeggen ‘deze keer’. Dus je zegt eigenlijk: ‘prima dat je je hebt vergist in de afspraak, maar dit moet niet vaker gebeuren’.” Mevrouw Omari begint te lachen en zegt “Ja, klopt. Je hebt gelijk, jij begrijpt me.”

En zo hadden we een mooi voorbeeld van de eigenschappen die we tijdens de afspraak vorige week hadden besproken. Namelijk dat mevrouw Omari heel vriendelijk en lief is, maar tegelijk ook goed voor zichzelf durft op te komen.

Fatma heeft eerder al een blog geschreven over mevrouw Omari. Deze is hier te lezen.

• Door Fatma Geneidi